Fúcsia (Fuchsia), és un gènere de plantes amb flors de la família de les onagràcies. També és el nom d'un color.
Gran part de les espècies del gènere Fuchsia provenen d'Amèrica del Sud, amb només unes poques espècies de Nova Zelanda i Tahiti. Gairebé totes les espècies d'aquestes plantes es coneixen amb el nom de "fúcsia", nom que prové del botànic alemany Leonhart Fuchs (1501–1566).[1]
Es presenten en forma de mata o arbust, de 20 cm fins a 4 m d'alçada. Són molt valorades com a plantes de jardí per llurs flors decoratives i n'hi ha moltes varietats de fúcsies híbrides ornamentals.
El color de les flors d'aquestes plantes ha donat nom al color fúcsia, considerat també un dels matisos del magenta.
Fúcsia
El botànic Felix Munz va dividir el gènere en set seccions.[2] N'hi ha entre 100 i 110 espècies. Les principals són:
Fuchsia magellanica; flors i fruits
Flors
Antiga làmina
Flors
Fúcsia (Fuchsia), és un gènere de plantes amb flors de la família de les onagràcies. També és el nom d'un color.
Fuchsie (Fuchsia) je středně velký rod teplomilných rostlin, které mívají vzhled polokeře, keře, malého stromku nebo liány. Rod je tvořen 105 druhy a přísluší do čeledi pupalkovitých.[1]
Tyto rostliny pocházejí převážně z horských oblastí od Mexika ve Střední Americe až po Ohňovou zemí v Jižní Americe, ojedinělé druhy jsou domovem na Novém Zélandu a na Tahiti.[2]
Fuchsie jsou pojmenovány podle německého vědce Leonharta Fuchse (1501-1566), který byl profesorem medicíny na univerzitě v Tübingenu a botanikem. Jeho officiální zkratka jako objevitele v botanickém názvosloví je „L.Fuchs“.
Fuchsie vyžadují půdu úrodnou, vlhkou a dobře propustnou, při setrvávání na stejném místě požadují k posílení kvetení doplňování spotřebovaných živin. Nejlépe jim vyhovují stanoviště s mírným polostínem chránícím před poledním sluncem. Nesnáší mráz, teploty klesající k nule vydrží pouze jihoamerická fuchsie magellanská, která jako jediná bývá na teplých místech Střední Evropy vysazována.
V mírném podnebném pásmu se fuchsie obvykle pěstují jako hrnkové rostliny. Přes letní období na příhodném místě v zahradě nebo na balkoně a přes zimu v chladné a málo osvětlené místnosti za nepatrného zalévání. Tehdy jim obvykle opadají listy, které po jarním oteplení, zálivce a řezu opět narostou.[2][3]
Rostliny jsou většinou buď opadavé, nebo za příznivých tepelných podmínkách stálezelené, bývají vysoké od 30 cm až po 3 metry. Jsou porostlé řapíkatými listy vyrůstajícími vstřícně, v přeslenech i střídavě a často mají drobné opadavé palisty. Listové čepele jsou podlouhle vejčité, kopinaté nebo čárkovité, po obvodě bývají celokrajné nebo zoubkované a mají zpeřenou žilnatinu.
Růžové, červené, purpurové, fialové nebo i bílé květy rostou z úžlabí listů jednotlivě nebo několik pohromadě, vzácněji vytvářejí vrcholová květenství hrozny nebo laty. Čtyřčetné, oboupohlavné květy jsou dlouze stopkaté, nicí nebo převisající a mají podlouhlou češuli. Kalich je čtyřlaločný se zvonkovitou, nálevkovitou nebo kulovitou trubkou s odstálým lemem. Kratší korunní lístky jsou také čtyři, nebo někdy chybí, ve dvou kruzích je osm nestejně dlouhých tyčinek s čárkovitými nebo podlouhlými prašníky. Ze čtyř plodolistů vytvořený spodní semeník se čtyřmi oddíly a mnoha vajíčky nese vláknitou čnělku s kulovitou nebo čtyřlaločnou bliznou. Květy jsou opylovány medosavými ptáky nebo hmyzem, plodem jsou bobule obsahující různý počet semen s blanitým osemením.[2][3][4]
Přirozený způsob množení fuchsií ve volné přírodě je semeny. Protože tímto způsobem se u šlechtěných kultivarů ztrácí získané vlastnosti, jsou v zahradnických podnicích množeny řízky. Protože řízky z nekvetoucích rostlin lépe koření, přistiňujeme již od jara mateční rostliny před řízkováním tak, aby měly den dlouhý jen 8 hodin a nenasazovaly květy, málo se větvící rostliny zaštipujeme. Nastříhané a nezavadlé řízky napícháme do vlhké zeminy a při vzdušné vlhkosti do dvou až tři týdnů zakoření.[2][3]
Mezi nejznámější druhy rodu fuchsie patří:
Fuchsie patří v květinářsky vyspělých státech mezi tržně důležité hrnkované rostliny a jsou získávány stále nové a nové odrůdy. Původní, čisté druhy se již v prodeji neobjevují, jsou nahrazovány novými hybridy a kultivary které se šlechtí na bohatost kvetení, velký květ a jeho zajímavou stavbu (dlouhý, štíhlý, plný), rychlý růst, brzké kvetení a nižší vzrůst.[3]
fuchsie větvená
fuchsie zářivá
fuchsie polehlá
fuchsie magelánská
kultivar 'Hula Girl'
kultivar 'Multa'
kultivar 'Pink Marshmellow'
kultivar 'Winston Churchill'
Obrázky, zvuky či videa k tématu fuchsie ve Wikimedia Commons
Fuchsie (Fuchsia) je středně velký rod teplomilných rostlin, které mívají vzhled polokeře, keře, malého stromku nebo liány. Rod je tvořen 105 druhy a přísluší do čeledi pupalkovitých.
Tyto rostliny pocházejí převážně z horských oblastí od Mexika ve Střední Americe až po Ohňovou zemí v Jižní Americe, ojedinělé druhy jsou domovem na Novém Zélandu a na Tahiti.
Fuchsie jsou pojmenovány podle německého vědce Leonharta Fuchse (1501-1566), který byl profesorem medicíny na univerzitě v Tübingenu a botanikem. Jeho officiální zkratka jako objevitele v botanickém názvosloví je „L.Fuchs“.
Fuchsia (Fuchsia) er en planteslægt, der har mange arter på den sydlige halvkugle. Her nævnes kun de, som ses jævnligt i Danmark:
Arter
De bellebloem (Latien en Nederlans: Fuchsia of Bellenplant) is een geslacht van 100 tot 110 soorten bleuiende planten, waorvan de meeste struken, die an 't eind van de 17e eeuw eïdentificeerd worde deur de Duutse botanicus Leonhart Fuchs (1501-1566).
De Nederlanse naam Fuchsia is identiek an de botanische of Latiense naam. In de meeste West-Veluwse dialecten wort de plant bellebloem of bel eneumd, dit is vanwegen de mooie decoratieve klokvorm van de bloem.
De meeste soorten bin inheems in Zuud-Amerika, mar enkele soorten kommen noordelijker veur in Midden-Amerika tot Mexico. Oek in Niej-Zeeland en op Tahiti bin enkele soorten inheems.
De soort Fuchsia magellanica komt zuudweerts in 't emaotigde klimaot tot de punt Tierra del Fuego veur, mar de meeste soorten bin tropisch of subtropisch.
De meeste soorten bin zo'n 20 tot 40 cm groot, mar de Niej-Zeelanse soort Kotukutuku (Fuchsia excorticata), is een butenbeentjen in dit geslacht, disse bellebloem is een boom in plaots van een struuk en kan zo'n 12 tot 15 meter hoog worren.
De 1 tot 25 cm lange blaojen van de Fuchsia bin tegenoverstaond of in kransen van 3 tot 5 blaojen. De langwaarpige blaojen bin meestentieds etand, hoewel bie enkele soorten de blaojen wel glad bin. Partie soorten bin bladverliezend, aren bin greunblievend.
Veul soorten bleuien langdurig in de zoemer en 's harests. Tropische soorten bleuien 't hele jaor deur. Ze hen vier lange, slanke kroonblaojen en vier kortere en brejere kelkblaojen. Bie veul soorten bin de kroonblaojen helderrood en de kelkblaojen paors (kleuren die de kolibri's antrekken die de bestuving verzurgen). Mar de kleuren verschillen over een breed spectrum van wit tot donkerrood, paors-blauw, geel en oranje. De vrucht is een 5 tot 25 mm grote donkerrooie eetbaore bees die veul kleine zaojen bevat.
De bellebloem (Latien en Nederlans: Fuchsia of Bellenplant) is een geslacht van 100 tot 110 soorten bleuiende planten, waorvan de meeste struken, die an 't eind van de 17e eeuw eïdentificeerd worde deur de Duutse botanicus Leonhart Fuchs (1501-1566).
Chiyu icha Wamintsi[1] (Fuchsia) nisqakunaqa huk yurakunam, thansakunam, yawarch'unqa yura rikch'aq ayllu (Onagraceae) nisqaman kapuq, pachakchá rikch'aqniyuq, Awya Yalapi wiñaq.
Kaymi huk rikch'aqninkuna:
Wikispecies nisqaqa qillqasqa p'anqayuqmi kay hawa: Chiyu
Chiyu icha Wamintsi (Fuchsia) nisqakunaqa huk yurakunam, thansakunam, yawarch'unqa yura rikch'aq ayllu (Onagraceae) nisqaman kapuq, pachakchá rikch'aqniyuq, Awya Yalapi wiñaq.
Fuxio esas orno-planto di qua la flori esas pendanta, genero de la familio "enoterei".
Tiltukaine vai Fuksii (latin.: Fuchsia) om äivoččiden igähižvihandoiden penzhiden heim. Se mülüb Enoterižed-sugukundha. Lugetas 113 erikod. Sätihe severz'-se sadad dekorativižid sortuid da gibridoid.
Erikoiden tobj pala libub Suviamerikaspäi. Severz'-se erikod kazdas Meksikas (2 erikod) i Keskuzamerikas, Taiti-sarel (1 erik) i Udes Zelandijas (koume erikod).
Ištutadas dekorativižeks kazmuseks saduiš mail'madme, änikoičeb čomašti. Ku valita oiktad klimatad da sijad, ka tiltukaine ei küzu äi holid voziden aigan. Pit'kanstrokuižen akklimatizacijan satusekahad naprindad oma Irlandijas i AÜV:oiden lodehes.
Päivännavedii kazmuz, ei tirpi räkäd i vilud. Notked oksad oma kattud penil vihandoil vai ruzan polhe lehtesil 4..5 sm pitte. Lehtesed oma ellipsan formal, kazdas vastaiti.
Fuksii änikoičeb erazvuiččil änikoil, hätken i tihedašti. Ribuikahad änikod oleldas mugažo. Plodud-marjad eile morijad, no söda niid ei voi huban magun tagut da magun jäl'giden taguiči. Kazvatadud semnespäi tiltukaine voib kadotada mamankazmusen ičendoid, ka äikerdoitas čokvezoil paksumb.
Tal'ven lämuz pidab olda +6..+10 C°, kastelend om ven. Toštmižištutand tegese joga voden kevädel. Kezaaigan kazmusen lehtišt voib lähtta korktemb mi +18..+20 C° lämudel, ka pidab purskutada da kastelta penzast ičeze aigan.
Tiltukaine vai Fuksii (latin.: Fuchsia) om äivoččiden igähižvihandoiden penzhiden heim. Se mülüb Enoterižed-sugukundha. Lugetas 113 erikod. Sätihe severz'-se sadad dekorativižid sortuid da gibridoid.
Алкагөл[5] (фуксия, тамчы гөл, сырга гөле, сырга геле[6], лат. Fuchsia L., 1753[1][2]) — кырлыганчалар гаиләлегеннән күпъеллык үсемлек.
Алкагөл (фуксия, тамчы гөл, сырга гөле, сырга геле, лат. Fuchsia L., 1753) — кырлыганчалар гаиләлегеннән күпъеллык үсемлек.
သော်ကပင် (Fuschia -သော်ကပင် ) သည် မြန်မာနိုင်ငံ၊ မြန်မာနိုင်ငံ၌ မူလစတင် ပေါက်ရောက်သော သစ်ပင်များအနက် သော်ကပင်သည် တစ်မျိုးအားဖြင့်ပါဝင်သည်။ အပူပိုင်းဒေသပေါက် အပွင့်ပွင့်သောသစ်ပင်များအနက် အပွင့်ပွင့်ပုံ ထူးခြားလှ ခန့်ညားသဖြင့် သစ်ပင်အလှဘုရင်မ အဖြစ်ပင် တင်စားခဲ့ကြသည်။ ရုက္ခဗေဒအမည်အားဖြင့် အမ်းမှတ်စရှား နိုဗိလစ်(Amherstia nobilis)ဟုခေါ်သည်။ ထိုသစ်ပင်ကို နိုင်ငံခြားသား ရုက္ခဗေဒပညာရှင်တစ်ဦးက သံလွင် မြစ်ကမ်းရိုး၌ စတင်တွေ့ရှိခဲ့ရာ ဗြိတိသျှအစိုးရတို့ မြန်မာနိုင်ငံကို အုပ်ချုပ်သည့်ခေတ်ဦးပိုင်းက အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ ဘုရင်ခံချုပ်ဖြစ်သော လေ့အမ်းမှတ်၏ ဇနီးလေဒီအမ်းမှတ်ကိုဂုဏ်ပြုသောအားဖြင့် ထိုအမည်တပ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။
ငု၊ စွယ်တော်စသည်တို့နှင့် မျိုးရင်းတူဖြစ်၍ သော်ကပင်သည် ဆက်ဇယ်ပင်နီယေးစီအီး(Caesalpiniaceae; ယခုအခါတွင် Fabaceae)မျိုး ရင်းတွင် ပါဝင်သည်။ ယင်းကိုသော်ကကြီးပင်ဟုလည်း ခေါ်သည်။ ဝေါဟာရလီနတ္ထဒီပနီကျမ်းတွင် သော်ကပင်ကို ပန်းသုန်းပင်ဟုလည်း ခေါ်ကြောင်းပြသည်။ ထိုကျမ်း၏အဆိုအရ သော်ကဟူသောဝေါဟာရသည် အသောကပါဌ်တွင် အ အက္ခရာကျေ၍ သောကဟုခေါ်ဝေါ်ရာမှ သော်ကဟု တွင်လာသည်။ အသောက၏ အဓိပ္ပါယ်သည် စိုးရိမ်ကြောင့်ကျ မှုကို ဖျောက်တတ်သည်ဟု အဓိပ္ပါယ်ရလေသည်။
သော်ကပင်သည် စိုစွတ်သောရာသီဥတုရှိသည့် မြေပြန့်ဒေသမျိုး၌ ဖြစ်ထွန်းသည်။ ထိုအပင်တို့ ပေါက်ရောက်နိ်ုင်သော မြေပြင်အမြင့်ဆုံးသည်ပေ ၁၆ဝဝဖြစ်သည်။ ပင်လယ်နှင့်နီးစပ်သော ဒေသမျိုး၌ ကောင်းစွာမဖြစ်ထွန်းချေ။ မြန်မာနိ်ုင်ငံတွင် အထူးသဖြင့် တနင်္သာရီတိုင်းနှင့်ကော်သူးလေပြည်နယ် ယွန်းစလင်း မြစ်ဝှမ်းဒေသတို့၌ အများအပြားပေါက်ရောက်သည်။ ၁၈၆ဝ ပြည့်နှစ်တွင် သီဟိုဠ်ကျွန်းသို့ မျိုးယူ၍စိုက်ပျိုးခဲ့ရာ အောင်မြင်သည်။
သော်ကပင်သည် အလတ်စားသစ်ပင်မျိုးဖြစ်၍ ပေ ၅ဝမှ ၆ဝအထိမြင့်သည်။ ဆဲ့နှစ်ရာသီစိမ်း စိုနေလျက်ထိပ်ဝန်းသော ရွက်အုပ်ရှိသည်။ အကိုင်းအခက်များသည် သေးသွယ်သည်။ အရင်းဝိုင်း၍ အဖျားချွန်သော အစိမ်းရင့်ရောင်ရှည်လျားလျား အရွက်ဖားဖားများသည် ငှက်မွေးပုံသဏ္ဌာန်ထွက်သည်။ အညိုရောင်ရွက်နုများ ထူထပ်သိပ်သည်းစွာ ပါရှိသော အကိုင်းနုအခက်နုများ တွဲလျားကျ၍ထွက်ပုံသည် သော်ကပင်၏ ထူးခြားချက်တစ်ရပ်ဖြစ်လေသည်။ မိုးရာသီမှလွဲ၍ တစ်နှစ်ပတ်လုံးအပွင့်ပွင့်သည်။ သီဟိုဠ်ကျွန်း၌မူနိုဝင်ဘာလမှ ဧပြီလအထိပွင့်သည်။ စိမ်းလန်း ဝေဆာနေသော အကိုင်းအခက်အရွက်များကို နောက်ခံပြုလျက် ဟင်္သာပြဒါးနှင့်အဝါ ရောင်နှောသော ပန်းခိုင်များသည် ပန်းဆိုင်း ပန်းခြင်းများဆွဲထားသည့်နှယ် တွဲလောင်းကျလျက်ရွက် အုပ်၏ ကြိုးကြားနေရာများမှ ပေါ်ထွက်ဖူးပွင့်နေပုံသည် ရှုမငြီးဖွယ်ရာ ဖြစ်ပေသည်။ ယင်းသို့သော တင့်တယ်ခန့်ညားသည့် အသရေကိုဆောင်သဖြင့်လည်း မြန်မာသီချင်းကြီးများတွင် သော်ကပန်းသည် နတ်ပန်းတမျှလှပသည်ဟူ၍ လည်းကောင်း၊ ရွှေပန်းခိုင်ကဲ့သို့ လှပသောအသွေးအရောင် အဆင်းသဏ္ဌာန် ရှိသဖြင့် သောကရွှေနှုန်းဟူ၍လည်းကောင်း တင်စားဖွဲ့နွဲ့ခဲ့ကြ လေသည်။
Saraca indica ထိုသော်ကပင်မျိုးတို့သည် အသီးတောင့်သီး၍ အသီးတောင့်တို့သည် ခြောက်လက်မအထိရှည်သည်။ အသီးတောင့်အတွင်း၌ ခပ်ပြားပြားအစေ့၊ တစ်စေ့မှ သုံးစေ့အထိပါရှိတတ်သည်။ ထိုအစေ့များကို မိုးရာသီတွင် အိုးများခြင်းများဖြင့်ပျိုးကြသော်လည်း များသောအားဖြင့် မျိုးမအောင်ကြချေ။ မျိုးရလိုလျှင် မြေပြင်နှင့်နီးသော အကိုင်း တစ်ကိုင်းကိုမြေ၌မြုပ်၍ ပျိုးသောမြေဖိနည်းစံနစ်ကို အသုံးပြုခြင်းသည် ပို၍စိတ်ချရသည်။ ထိုစံနစ်ဖြင့် နွေရာသီ၌ ပျိုးထားလျှင် မိုးရာသီတွင် အကိုင်းဖြတ်၍စိုက်နိ်ုင်လေသည်။ သော်ကကလေး၊ သို့မဟုတ် ကုလားသော်ကဟု ခေါ်သောသော်က တစ်မျိုးရှိသေးသည်။ ဟိန္ဒူလူမျိုးတို့ အမြတ်တနိုးထား၍ အသောကပင်(ဟင်ဒီ: अशोक वृक्ष; aśoka vr̥kṣa)ဟုလည်း ခေါ်ကြသည်။ အထက်ဖေါ်ပြပါ မြန်မာသော်ကနှင့်မျိုးရင်း တူသော်လည်း အပင်မှာ မြန်မာသော်ကလောက်မမြင့်ချေ။ ဆာရာကာ မျိုးခွဲဝင်ဖြစ်၍ ရုက္ခဗေဒအမည် ဖြင့်ဆာရာကာအင်ဒိကာ(Saraca indica)ဟု ခေါ်သည်။ အိန္ဒိယနိုင်ငံတောင်ပိုင်းနှင့်သီဟိုဠ်ကျွန်းတို့၌ မူလစတင်ပေါက်ရောက်သည်။ အရွက်ထွက်ပုံသည်လည်းကောင်း၊ အရွက်များ၏ ပုံပန်းသဏ္ဌာန်သည်လည်းကောင်း၊ မြန်မာသော်ကနှင့် ဆင်ဆင်တူသည်။ သို့သော်တွဲလျား ကျနေသောအကိုင်းနု အခက်နုရှည်များမှ ပြွတ်သိပ်ထူထပ်စွာ ထွက်သောရွက်နုများ၏ အရောင်သည်မြန်မာသော်က အရွက်နု အရောင်နှင့်မတူဘဲ ဖြူမွဲမွဲအရောင်မျိုးဖြစ်လေသည်။ ဘေးသို့ပြန့်ကား၍ ထွက်သောအကိုင်းအခက်များမှ အနံ့မွှေး၍ အညှာမဲ့ပန်းများသည်ပုဏ္ဍရိတ် ပန်းခိုင်ကဲ့သို့ အဆုပ်အခဲထွက်၍ပွင့်ကြသည်။ ယင်းတို့သည် ပွင့်စတွင် အဝါရောင်၊ ထိုနောက်လိမ်မော်ရောင်၊ ထိုမှအနီရောင်သို့ အရောင်ပြောင်းသွားသည်။ အသီးတောင့်အနည်းငယ်သီး၍ ထိုအသီးတောင့်မှ အစေ့ကိုပျိုးခြင်းဖြင့် မျိုးပွားယူနိုင်လေသည်။
ထိုသော်ကမျိုးသည်စိုစွတ်သောဒေသ၊ မိုးပါးသော ဒေသများ၌ စိုက်ပျိုးရနိုင်သော်လည်း လောင်းရိပ်ရသော နေရာမျိုး၊ အထူးသဖြင့် ရေနားနီးနီးနေရာမျိုး၌သာလျှင် ကောင်းစွာဖြစ်ထွန်းလေသည်။ မြန်မာနိုင်ငံစိုစွတ်သော ဒေသများ၌ခြံဝင်းများ၊ ဘုန်းကြီးကျောင်းဝင်းများတွင် အလှစိုက်လေ့ရှိကြသည်။ ကသာ၊ မိုးကုတ်၊ မြစ်ကြီးနားနယ်တို့တွင် ကချင်ဘာသာဖြင့် ဒေါင်သရိုင်းဟုခေါ်သော သော်ကဖို အမည်ရှိ အပင်မျိုးရှိသေးသည်။ ထိုအပင်မျိုးသည်ဆက်ပင်ဒေစီအီး(Sapindaceae) မျိုးရင်း၌ ပါဝင်၍ရုက္ခဗေဒအမည်ဖြင့် ပါရာနီဖီလီယမ်ဟဟ်စတြစ်(Paranephelium hystrix) ဟုခေါ်လေသည်။[၁]
သော်ကပင် (Fuschia -သော်ကပင် ) သည် မြန်မာနိုင်ငံ၊ မြန်မာနိုင်ငံ၌ မူလစတင် ပေါက်ရောက်သော သစ်ပင်များအနက် သော်ကပင်သည် တစ်မျိုးအားဖြင့်ပါဝင်သည်။ အပူပိုင်းဒေသပေါက် အပွင့်ပွင့်သောသစ်ပင်များအနက် အပွင့်ပွင့်ပုံ ထူးခြားလှ ခန့်ညားသဖြင့် သစ်ပင်အလှဘုရင်မ အဖြစ်ပင် တင်စားခဲ့ကြသည်။ ရုက္ခဗေဒအမည်အားဖြင့် အမ်းမှတ်စရှား နိုဗိလစ်(Amherstia nobilis)ဟုခေါ်သည်။ ထိုသစ်ပင်ကို နိုင်ငံခြားသား ရုက္ခဗေဒပညာရှင်တစ်ဦးက သံလွင် မြစ်ကမ်းရိုး၌ စတင်တွေ့ရှိခဲ့ရာ ဗြိတိသျှအစိုးရတို့ မြန်မာနိုင်ငံကို အုပ်ချုပ်သည့်ခေတ်ဦးပိုင်းက အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ ဘုရင်ခံချုပ်ဖြစ်သော လေ့အမ်းမှတ်၏ ဇနီးလေဒီအမ်းမှတ်ကိုဂုဏ်ပြုသောအားဖြင့် ထိုအမည်တပ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။
ငု၊ စွယ်တော်စသည်တို့နှင့် မျိုးရင်းတူဖြစ်၍ သော်ကပင်သည် ဆက်ဇယ်ပင်နီယေးစီအီး(Caesalpiniaceae; ယခုအခါတွင် Fabaceae)မျိုး ရင်းတွင် ပါဝင်သည်။ ယင်းကိုသော်ကကြီးပင်ဟုလည်း ခေါ်သည်။ ဝေါဟာရလီနတ္ထဒီပနီကျမ်းတွင် သော်ကပင်ကို ပန်းသုန်းပင်ဟုလည်း ခေါ်ကြောင်းပြသည်။ ထိုကျမ်း၏အဆိုအရ သော်ကဟူသောဝေါဟာရသည် အသောကပါဌ်တွင် အ အက္ခရာကျေ၍ သောကဟုခေါ်ဝေါ်ရာမှ သော်ကဟု တွင်လာသည်။ အသောက၏ အဓိပ္ပါယ်သည် စိုးရိမ်ကြောင့်ကျ မှုကို ဖျောက်တတ်သည်ဟု အဓိပ္ပါယ်ရလေသည်။
သော်ကပင်သည် စိုစွတ်သောရာသီဥတုရှိသည့် မြေပြန့်ဒေသမျိုး၌ ဖြစ်ထွန်းသည်။ ထိုအပင်တို့ ပေါက်ရောက်နိ်ုင်သော မြေပြင်အမြင့်ဆုံးသည်ပေ ၁၆ဝဝဖြစ်သည်။ ပင်လယ်နှင့်နီးစပ်သော ဒေသမျိုး၌ ကောင်းစွာမဖြစ်ထွန်းချေ။ မြန်မာနိ်ုင်ငံတွင် အထူးသဖြင့် တနင်္သာရီတိုင်းနှင့်ကော်သူးလေပြည်နယ် ယွန်းစလင်း မြစ်ဝှမ်းဒေသတို့၌ အများအပြားပေါက်ရောက်သည်။ ၁၈၆ဝ ပြည့်နှစ်တွင် သီဟိုဠ်ကျွန်းသို့ မျိုးယူ၍စိုက်ပျိုးခဲ့ရာ အောင်မြင်သည်။
သော်ကပင်သည် အလတ်စားသစ်ပင်မျိုးဖြစ်၍ ပေ ၅ဝမှ ၆ဝအထိမြင့်သည်။ ဆဲ့နှစ်ရာသီစိမ်း စိုနေလျက်ထိပ်ဝန်းသော ရွက်အုပ်ရှိသည်။ အကိုင်းအခက်များသည် သေးသွယ်သည်။ အရင်းဝိုင်း၍ အဖျားချွန်သော အစိမ်းရင့်ရောင်ရှည်လျားလျား အရွက်ဖားဖားများသည် ငှက်မွေးပုံသဏ္ဌာန်ထွက်သည်။ အညိုရောင်ရွက်နုများ ထူထပ်သိပ်သည်းစွာ ပါရှိသော အကိုင်းနုအခက်နုများ တွဲလျားကျ၍ထွက်ပုံသည် သော်ကပင်၏ ထူးခြားချက်တစ်ရပ်ဖြစ်လေသည်။ မိုးရာသီမှလွဲ၍ တစ်နှစ်ပတ်လုံးအပွင့်ပွင့်သည်။ သီဟိုဠ်ကျွန်း၌မူနိုဝင်ဘာလမှ ဧပြီလအထိပွင့်သည်။ စိမ်းလန်း ဝေဆာနေသော အကိုင်းအခက်အရွက်များကို နောက်ခံပြုလျက် ဟင်္သာပြဒါးနှင့်အဝါ ရောင်နှောသော ပန်းခိုင်များသည် ပန်းဆိုင်း ပန်းခြင်းများဆွဲထားသည့်နှယ် တွဲလောင်းကျလျက်ရွက် အုပ်၏ ကြိုးကြားနေရာများမှ ပေါ်ထွက်ဖူးပွင့်နေပုံသည် ရှုမငြီးဖွယ်ရာ ဖြစ်ပေသည်။ ယင်းသို့သော တင့်တယ်ခန့်ညားသည့် အသရေကိုဆောင်သဖြင့်လည်း မြန်မာသီချင်းကြီးများတွင် သော်ကပန်းသည် နတ်ပန်းတမျှလှပသည်ဟူ၍ လည်းကောင်း၊ ရွှေပန်းခိုင်ကဲ့သို့ လှပသောအသွေးအရောင် အဆင်းသဏ္ဌာန် ရှိသဖြင့် သောကရွှေနှုန်းဟူ၍လည်းကောင်း တင်စားဖွဲ့နွဲ့ခဲ့ကြ လေသည်။
Saraca indica ထိုသော်ကပင်မျိုးတို့သည် အသီးတောင့်သီး၍ အသီးတောင့်တို့သည် ခြောက်လက်မအထိရှည်သည်။ အသီးတောင့်အတွင်း၌ ခပ်ပြားပြားအစေ့၊ တစ်စေ့မှ သုံးစေ့အထိပါရှိတတ်သည်။ ထိုအစေ့များကို မိုးရာသီတွင် အိုးများခြင်းများဖြင့်ပျိုးကြသော်လည်း များသောအားဖြင့် မျိုးမအောင်ကြချေ။ မျိုးရလိုလျှင် မြေပြင်နှင့်နီးသော အကိုင်း တစ်ကိုင်းကိုမြေ၌မြုပ်၍ ပျိုးသောမြေဖိနည်းစံနစ်ကို အသုံးပြုခြင်းသည် ပို၍စိတ်ချရသည်။ ထိုစံနစ်ဖြင့် နွေရာသီ၌ ပျိုးထားလျှင် မိုးရာသီတွင် အကိုင်းဖြတ်၍စိုက်နိ်ုင်လေသည်။ သော်ကကလေး၊ သို့မဟုတ် ကုလားသော်ကဟု ခေါ်သောသော်က တစ်မျိုးရှိသေးသည်။ ဟိန္ဒူလူမျိုးတို့ အမြတ်တနိုးထား၍ အသောကပင်(ဟင်ဒီ: अशोक वृक्ष; aśoka vr̥kṣa)ဟုလည်း ခေါ်ကြသည်။ အထက်ဖေါ်ပြပါ မြန်မာသော်ကနှင့်မျိုးရင်း တူသော်လည်း အပင်မှာ မြန်မာသော်ကလောက်မမြင့်ချေ။ ဆာရာကာ မျိုးခွဲဝင်ဖြစ်၍ ရုက္ခဗေဒအမည် ဖြင့်ဆာရာကာအင်ဒိကာ(Saraca indica)ဟု ခေါ်သည်။ အိန္ဒိယနိုင်ငံတောင်ပိုင်းနှင့်သီဟိုဠ်ကျွန်းတို့၌ မူလစတင်ပေါက်ရောက်သည်။ အရွက်ထွက်ပုံသည်လည်းကောင်း၊ အရွက်များ၏ ပုံပန်းသဏ္ဌာန်သည်လည်းကောင်း၊ မြန်မာသော်ကနှင့် ဆင်ဆင်တူသည်။ သို့သော်တွဲလျား ကျနေသောအကိုင်းနု အခက်နုရှည်များမှ ပြွတ်သိပ်ထူထပ်စွာ ထွက်သောရွက်နုများ၏ အရောင်သည်မြန်မာသော်က အရွက်နု အရောင်နှင့်မတူဘဲ ဖြူမွဲမွဲအရောင်မျိုးဖြစ်လေသည်။ ဘေးသို့ပြန့်ကား၍ ထွက်သောအကိုင်းအခက်များမှ အနံ့မွှေး၍ အညှာမဲ့ပန်းများသည်ပုဏ္ဍရိတ် ပန်းခိုင်ကဲ့သို့ အဆုပ်အခဲထွက်၍ပွင့်ကြသည်။ ယင်းတို့သည် ပွင့်စတွင် အဝါရောင်၊ ထိုနောက်လိမ်မော်ရောင်၊ ထိုမှအနီရောင်သို့ အရောင်ပြောင်းသွားသည်။ အသီးတောင့်အနည်းငယ်သီး၍ ထိုအသီးတောင့်မှ အစေ့ကိုပျိုးခြင်းဖြင့် မျိုးပွားယူနိုင်လေသည်။
ထိုသော်ကမျိုးသည်စိုစွတ်သောဒေသ၊ မိုးပါးသော ဒေသများ၌ စိုက်ပျိုးရနိုင်သော်လည်း လောင်းရိပ်ရသော နေရာမျိုး၊ အထူးသဖြင့် ရေနားနီးနီးနေရာမျိုး၌သာလျှင် ကောင်းစွာဖြစ်ထွန်းလေသည်။ မြန်မာနိုင်ငံစိုစွတ်သော ဒေသများ၌ခြံဝင်းများ၊ ဘုန်းကြီးကျောင်းဝင်းများတွင် အလှစိုက်လေ့ရှိကြသည်။ ကသာ၊ မိုးကုတ်၊ မြစ်ကြီးနားနယ်တို့တွင် ကချင်ဘာသာဖြင့် ဒေါင်သရိုင်းဟုခေါ်သော သော်ကဖို အမည်ရှိ အပင်မျိုးရှိသေးသည်။ ထိုအပင်မျိုးသည်ဆက်ပင်ဒေစီအီး(Sapindaceae) မျိုးရင်း၌ ပါဝင်၍ရုက္ခဗေဒအမည်ဖြင့် ပါရာနီဖီလီယမ်ဟဟ်စတြစ်(Paranephelium hystrix) ဟုခေါ်လေသည်။[၁]
Fuksio (Fuchsia) estas genro de arbustoj aŭ staŭdoj, kun ofte duope kontraŭsidantaj petiolaj, ofte ovo-aŭ lancetformaj folioj.
Ili havas okulfrapajn, epiginajn, kvarnombrajn pendantajn florojn., kiuj havas brilkoloran, ofte ruĝan retrofleksitan kalikon, samkoloran epikalikon, korolon rektan aŭ alikoloran. Ili havas ok longajn stamenojn kaj longan pinte kvar-fanditan stiluson.
Ili vivas precipe en Meza kaj Sud-Ameriko montare aŭ ekvatore. Kolibro-polenitaj plantoj.
Fuchsia magellanica
Fuksia arbusto
Duobla fuksio (kun duobla kvanto de petaloj)
Fuksio (Fuchsia) estas genro de arbustoj aŭ staŭdoj, kun ofte duope kontraŭsidantaj petiolaj, ofte ovo-aŭ lancetformaj folioj.
Ili havas okulfrapajn, epiginajn, kvarnombrajn pendantajn florojn., kiuj havas brilkoloran, ofte ruĝan retrofleksitan kalikon, samkoloran epikalikon, korolon rektan aŭ alikoloran. Ili havas ok longajn stamenojn kaj longan pinte kvar-fanditan stiluson.
Ili vivas precipe en Meza kaj Sud-Ameriko montare aŭ ekvatore. Kolibro-polenitaj plantoj.
Verenpisarat (Fuchsia) on horsmakasvien suku, jonka monia lajeja kasvatetaan koristekasveina. Sukuun kuuluu ainakin sata lajia,[1] ja lisäksi on jalostettu useita lajikkeita. Useimmat lajit ovat kotoisin Etelä-Amerikasta, mutta lajeja on myös Meksikossa, yksi Tahitilla ja neljä Uudessa-Seelannissa.[2]
Verenpisarat ovat pensaita tai puita, jotka pudottavat lehtensä talveksi viileässä ilmastossa mutta kasvavat ikivihreinä lämpimämmillä alueilla. Niillä on tyypillinen, erikoisen muotoinen kukka, jossa terälehdet muodostavat alaspäin suuntautuvan torven ja sen kantaan kiinnittyneen kruunun.[3] Suurimmat verenpisarat ovat 12–15 metriä korkeita puita.[4]
Usein luullaan, että oranssinväriset verenpisaran kukat on jalostettu nykyaikana, mutta ’Lye’s Unique’ -lajikkeen lohenpunaiset kukat ovat vuodelta 1886. Kestävä pensaslajike ’Charming’-lajike on vuodelta 1877. [5]
Euroopassa verenpisaroita kasvatettiin ensimmäisen kerran 1780-luvulla. Useita 1800-luvulla jalostettuja lajikkeita viljellään edelleenkin. Vuodelta 1872 tunnetaan ’Bland’s New Striped’ ja vuodelta 1880 ’Claire de Lune’.[5]
Verenpisaran hedelmät ovat meheviä, ja yhtä lajia kasvatetaan lähinnä marjojensa takia.[6] Koristekasveina kasvatettavat verenpisarat ovat kookkaita, noin 50 cm korkeita kasveja. Ne kasvavat pensaan muodossa, ja niiden kukat ovat melko isot, fuksianpunaiset. Uudessa-Seelannissa elävät, hyvin harvinaiset kakapo-papukaijat käyttävät verenpisaran hedelmiä ravinnokseen.
Sisätiloihin kannattaa valita pienikasvuisia lajikkeita. Esimerkiksi lajike ’Ballet Girl’ kasvaa vain 30-47 cm:n korkuiseksi, ja sillä on suuret, kerrannaiset, kirsikanpunaiset ja valkoiset kukat. Rentovartiset muodot, kuten lajike ’Marinka’, sopivat mainiosti kukkapylvään päälle. Ne tulevat noin 30 cm:n korkuisiksi ja jopa 60 cm:n levyisiksi. Multa pidetään kosteana. Keväästä syksyyn kasvia lannoitetaan kerran viikossa miedolla nestemäisellä, kukkiville kasveille sopivalla lannoitteella. Keväällä voi ottaa puutumattomia pistokkaita ja myöhäiskesällä puolipuutuneita pistokkaita, jotka juurrutetaan kylvömullassa.
Verenpisarat (Fuchsia) on horsmakasvien suku, jonka monia lajeja kasvatetaan koristekasveina. Sukuun kuuluu ainakin sata lajia, ja lisäksi on jalostettu useita lajikkeita. Useimmat lajit ovat kotoisin Etelä-Amerikasta, mutta lajeja on myös Meksikossa, yksi Tahitilla ja neljä Uudessa-Seelannissa.
Este artigo trata sobre a planta, para a cor véxase o artigo maxenta.
As fucsias[1] son as distintas especies pertencentes ao xénero: Fuchsia. Son plantas de flor, da familia Onagraceae, dentro da orde Myrtales. Maiormente son arbustos, cunhas 100 a 110 especies das Américas e Oceanía. En Galiza son comúns en xardíns coma ornamentais. É a flor nacional da Illa de Man (Reino Unido).
O nome da cor fucsia deriva da cor das flores destas plantas.
A gran maioría destas plantas atópanse en América do Sur, mais unhas poucas chegan a América Central e México, e algunhas até Nova Zelandia e Tahití. Unha especie, Fuchsia magellanica, atópase tan ao sur como é a Terra do Fogo na zona temperada fría, aínda que a maioría son de rexións tropicais ou subtropicais.
A meirande parte das especies de fucsia son arbustos de 0.2–4 m de talle, porén unha especie de Nova Zelandia, Kotukutuku (Fuchsia excorticata), é o máis extraordinario do xénero sendo unha árbore que acada os 12–15 m de altura.
As follas de Fuchsia son opostas en grupos de 3-5, lanceoladas simples aínda que normalmente presentan marxes serradas (enteiras nalgunhas especies), de 1–25 cm de lonxitude, e poden ser tanto de folla caduca como de folla perenne dependendo das especies. Posúe diversos matices ou cores: hainas con cáliz desde branco a fucsia intenso. As flores son pénsiles, de pedúnculos longos que as fan ollar cara abaixo. O cáliz é cilíndrico, con catro lóbulos e corola de catro pétalos. Teñen forma duns decorativos pendentes, que florean con profusión polo verán e polo outono, e todo o ano nas especies tropicais. Teñen catro sépalos alongados e estreitos, e catro pétalos curtos e largos; en moitas especies os sépalos son de cor vermella brillante, e os pétalos de cor púrpura (combinación de cores que atrae aos colibrís que as polinizan), mais as cores poden variar de branco a vermello escura, azul púrpura, e laranxa. Unhas poucas especies teñen tons amarelos. O froito é unha baga miúda (5–25 mm) vermella-averdada escura a vermella intensa, é comestíbel e presenta numerosas sementes pequeniñas no seu interior.
O xénero foi descrito por Carl von Linné e publicado en Species Plantarum 2: 1191. 1753.[2]
Fuchsia:nome xenérico que foi outorgado en honra do botanista alemán, Leonhart Fuchs (1501-1566). Charles Plumier quixo homenaxear a Fuchs cando describiu no século XVII a planta.
As fucsias son uns arbustos de xardín moi populares, onde as especies máis resistentes ao frío, como Fuchsia magellanica se poden desenvolver ao ar libre en climas como os de Galiza ou das Illas Británicas (onde se atopan naturalizadas en Irlanda e ao suroeste de Gran Bretaña), con moiros dos populares cultivares, que alí son plantas de invernadoiro.
Os cultivares máis correntes son híbridos, dos cales hai milleiros, propagados por esgallos, dado que as sementes non adoitan propagar os mesmos caracteres da planta orixinal.
A flor é o emblema da Illa de Man (Gran Bretaña) dende 1820. A Europa chegou a variedade Fuchsia magdalenae, resistente ao frío, polo que o seu cultivo logo se fixo moi popular nas Illas británicas, téndose naturalizado nesta illa. A herba de Santiago (Senecio jacobaea), coñecida aló coma cushag, comparte coa fucsia o título nacional.[3]
Este artigo trata sobre a planta, para a cor véxase o artigo maxenta.
As fucsias son as distintas especies pertencentes ao xénero: Fuchsia. Son plantas de flor, da familia Onagraceae, dentro da orde Myrtales. Maiormente son arbustos, cunhas 100 a 110 especies das Américas e Oceanía. En Galiza son comúns en xardíns coma ornamentais. É a flor nacional da Illa de Man (Reino Unido).
O nome da cor fucsia deriva da cor das flores destas plantas.
Fuksija (lat. Fuchsia), Rod od stotinjak vrsta[1] grmlja i drveća iz porodice vrbolikovki (Onagraceae), rasprostranjenog po Srednjoj i Južnoj Americi i Novom Zelandu.
Fuksija (lat. Fuchsia), Rod od stotinjak vrsta grmlja i drveća iz porodice vrbolikovki (Onagraceae), rasprostranjenog po Srednjoj i Južnoj Americi i Novom Zelandu.
Fuchsija[1] (Fuchsia) je ród ze swójby rěpnicowych rostlinow (Onagraceae). Dalše serbske mjeno je zwónčkaty pjenk[1].
Wobsahuje sćěhowace družiny:
Fuchsija (Fuchsia) je ród ze swójby rěpnicowych rostlinow (Onagraceae). Dalše serbske mjeno je zwónčkaty pjenk.
Wobsahuje sćěhowace družiny:
boliwiska fuchsija (Fuchsia boliviana) hybridna fuchsija (Fuchsia x hybrida) magelanska fuchsija (Fuchsia magellanica) štomowa fuchsija (Fuchsia arborescens)Fuchsia adalah sebuah genus tanaman hias dari keluarga Onargaceae.[1] Tanaman ini berasal dari Amerika Selatan.[1] Terdapat sekitar 100 spesies tanaman yang tergolong dalam genus ini.[2] Ahli tanaman asal Prancis, Charles Plumier adalah yang pertama kali menemukan tanaman ini.[2] Pada tahun 1696, Plumier menemukan tanaman ini tumbuh liar di Pulau Hispaniola, Kepulauan Karibia.[2] Kultivasi tanaman ini kemudian diperkenalkan ke Amerika Utara dan Ke Eropa.[2] Di beberapa tempat, tanaman ini terlepas dari kultivasi dan tumbuh liar.[2] Plumier memberi nama tanaman ini dengan nama Fuchsia untuk menghormati ahli tanaman asal Jerman, Leonhard Fuchs (1501-66).[2]
Tinggi dari tanaman ini adalah sekitar 15 hingga 150 cm, dan dapat menyebar selebar 30 hingga 105 cm.[3] Pada daerah dengan iklim sedang, tanaman ini biasa berbunga pada waktu musim semi akhir hingga musim gugur awal.[3] Tanaman ini dapat berbunga selama 12 minggu atau lebih.[3] Sebagai tanaman hias, tanaman dalam golongan ini dinilai relatif sulit untuk dipelihara.[3] Tanaman ini cocok untuk ditanam pada lingkungan yang sejuk dan membutuhkan banyak air.[3]
Fuchsia adalah sebuah genus tanaman hias dari keluarga Onargaceae. Tanaman ini berasal dari Amerika Selatan. Terdapat sekitar 100 spesies tanaman yang tergolong dalam genus ini. Ahli tanaman asal Prancis, Charles Plumier adalah yang pertama kali menemukan tanaman ini. Pada tahun 1696, Plumier menemukan tanaman ini tumbuh liar di Pulau Hispaniola, Kepulauan Karibia. Kultivasi tanaman ini kemudian diperkenalkan ke Amerika Utara dan Ke Eropa. Di beberapa tempat, tanaman ini terlepas dari kultivasi dan tumbuh liar. Plumier memberi nama tanaman ini dengan nama Fuchsia untuk menghormati ahli tanaman asal Jerman, Leonhard Fuchs (1501-66).
Tinggi dari tanaman ini adalah sekitar 15 hingga 150 cm, dan dapat menyebar selebar 30 hingga 105 cm. Pada daerah dengan iklim sedang, tanaman ini biasa berbunga pada waktu musim semi akhir hingga musim gugur awal. Tanaman ini dapat berbunga selama 12 minggu atau lebih. Sebagai tanaman hias, tanaman dalam golongan ini dinilai relatif sulit untuk dipelihara. Tanaman ini cocok untuk ditanam pada lingkungan yang sejuk dan membutuhkan banyak air.
Fuchsia est genus plantarum florentium, primum saeculo septimo decimo a Carolo Plumier descripto, qui ei nomen Leonardi Fuchsii (1501–1566), botanistae Germanici, dedit.
Plurimae species in Media America et Meridiana sunt endemicae.
Mexicum et Costa Rica. Huic sectioni sunt tres species.
Argentina septentrionalis ad Columbiam et Venetiolam, et Hispaniola.
Panama et Costa Rica.
Chilia media et litoralis. Solum una species.
Argentina australis ad Chiliam, et Brasilia meridio-orientalis.
Nova Zelandia et Tahiti.
Haec stipula ad biologiam spectat. Amplifica, si potes! Fuchsia est genus plantarum florentium, primum saeculo septimo decimo a Carolo Plumier descripto, qui ei nomen Leonardi Fuchsii (1501–1566), botanistae Germanici, dedit.
Voor het geslacht van vlinders uit de familie grasmineermotten (Elachistidae), zie Fuchsia (vlinders) Fuchsia of bellenplant is een geslacht van honderd tot honderdtien soorten uit de teunisbloemfamilie (Onagraceae). De meeste soorten zijn struiken.
De meeste soorten komen van nature voor in in Zuid-Amerika, maar enkele soorten komen noordelijker voor in Midden-Amerika tot Mexico. Ook in Nieuw-Zeeland en op Tahiti komen enkele soorten van nature voor.
Fuchsia magellanica komt zuidwaarts in het gematigde klimaat tot de punt van Vuurland voor, maar de meeste soorten zijn tropisch of subtropisch. De meeste soorten zijn 20–40 cm groot. De Nieuw-Zeelandse soort Fuchsia excorticata (Maori: 'kotukutuku') vormt een uitzondering. Dit is een boom die 12–15 m hoog kan worden.
De 1–25 cm lange bladeren van de fuchsia zijn tegenoverstaand of staan in kransen van drie tot vijf bladeren. De langwerpige bladeren zijn meestal getand, hoewel enkele soorten gaafrandige bladeren bezitten. Sommige soorten zijn bladverliezend en anderen zijn groenblijvend.
De bloemen hebben een zeer decoratieve klokvorm. Veel soorten bloeien langdurig gedurende zomer en herfst. Tropische soorten bloeien het hele jaar door. De bloemen bestaan uit vier lange, slanke kroonbladeren en vier kortere en bredere kelkbladeren. Bij veel soorten zijn de kroonbladeren helderrood en de kelkbladeren paars (kleuren die de kolibries aantrekken die in Zuid-Amerika de bestuiving verzorgen). De kleuren variëren over een breed spectrum van wit tot donkerrood, paars-blauw, geel en oranje. De vrucht is een 0,5-2,5 cm grote, donkerrode, eetbare bes die veel kleine zaden bevat.
De botanische naam Fuchsia is ontleend aan de Duitse botanicus Leonhart Fuchs (1501-1566).
Fuchsia's zijn populaire tuinplanten, hoewel alleen sommige als Fuchsia magellanica, de witte vorm F. magellanica alba en een aantal cultivars die hieruit gekweekt zijn in de Benelux redelijk winterhard zijn. De F. magellanica is eeuwen geleden geïntroduceerd in diverse landen en komt in Ierland en het zuidwesten van Groot-Brittannië ook in verwilderde vorm voor. Veel andere soorten worden als kasplant of kamerplant gehouden. De meeste aangeboden planten zijn onvruchtbare hybriden, die soms geen zaad voortbrengen.
.JPG)
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Fuchsia op Wikimedia Commons. Fuchsia of bellenplant is een geslacht van honderd tot honderdtien soorten uit de teunisbloemfamilie (Onagraceae). De meeste soorten zijn struiken.
De meeste soorten komen van nature voor in in Zuid-Amerika, maar enkele soorten komen noordelijker voor in Midden-Amerika tot Mexico. Ook in Nieuw-Zeeland en op Tahiti komen enkele soorten van nature voor.
Fuchsia magellanica komt zuidwaarts in het gematigde klimaat tot de punt van Vuurland voor, maar de meeste soorten zijn tropisch of subtropisch. De meeste soorten zijn 20–40 cm groot. De Nieuw-Zeelandse soort Fuchsia excorticata (Maori: 'kotukutuku') vormt een uitzondering. Dit is een boom die 12–15 m hoog kan worden.
De 1–25 cm lange bladeren van de fuchsia zijn tegenoverstaand of staan in kransen van drie tot vijf bladeren. De langwerpige bladeren zijn meestal getand, hoewel enkele soorten gaafrandige bladeren bezitten. Sommige soorten zijn bladverliezend en anderen zijn groenblijvend.
De bloemen hebben een zeer decoratieve klokvorm. Veel soorten bloeien langdurig gedurende zomer en herfst. Tropische soorten bloeien het hele jaar door. De bloemen bestaan uit vier lange, slanke kroonbladeren en vier kortere en bredere kelkbladeren. Bij veel soorten zijn de kroonbladeren helderrood en de kelkbladeren paars (kleuren die de kolibries aantrekken die in Zuid-Amerika de bestuiving verzorgen). De kleuren variëren over een breed spectrum van wit tot donkerrood, paars-blauw, geel en oranje. De vrucht is een 0,5-2,5 cm grote, donkerrode, eetbare bes die veel kleine zaden bevat.
De botanische naam Fuchsia is ontleend aan de Duitse botanicus Leonhart Fuchs (1501-1566).
Fuksia eller tårer (Fuchsia) er en slekt, hovedsakelig busker, som tilhører nattlysfamilien. Gruppen ble identifisert av Charles Plumier på slutten av det 17. århundre, og fikk navn etter den tyske botanikeren Leonhart Fuchs i 1753 av Carl von Linné. I norsk dagligtale kalles de ofte Kristi blodsdråpe, tåre, eller man bruker det vitenskapelige navnet Fuchsia. De fleste kultivarene er hybrider, og det finnes tusenvis av dem. Disse formeres med stiklinger, ettersom de ikke faller ekte fra frø.
Planten vurderes som lite giftig/ ufarlig av Helsedirektoratet.
I Europa ble fuksiaene kjent tidlig i det 18. århundre, og utover 1800-tallet ble den utbredt som prydplante, og den er fremdeles en populær krukke- og balkongplante.
Det finnes rundt 100-110 arter av fuksia. Flesteparten er hjemmehørende i Sør-Amerika, med noen arter som har spredd seg nordover gjennom Mellom-Amerika opp til Mexico, og flere på New Zealand og Tahiti. En art, Fuchsia magellanica, brer seg så langt ut som til sørspissen av Sør-Amerika på Tierra del Fuego, i den kjølige tempererte sonen, og forvillede varianter av denne arten finnes på De britiske øyer. De fleste artene finnes likevel i den tropiske eller subtropiske sonen.
Fuksiaer er populære hageplanter, men bare de herdigste artene som Fuchsia magellanica kan unntaksvis dyrkes utendørs i spesielt milde områder langs kysten på sørvestlandet. Ellers overvintres plantene innendørs.
De fleste fuksiaene er 0,2-4 m høye busker. En art som er hjemmehørende på New Zealand, Kotokutuku (Fuchsia excorticata) er, atypisk for plantefamilien, et 12-15 m høyt tre
Bladene er enten motstående, eller står i rosetter med 3-5 blader i hver rosett. De er lansettformede, 1-25 cm lange. Fuksiaarter kan være løvfellende eller alltidgrønne. Blomstene er svært dekorative hengende «dråper» eller «tårer», og kommer i store mengder gjennom sommeren og høsten. Tropiske arter blomstrer hele året. De har fire lange, smale begerblader og fire kortere, bredere kronblader. Griffelen strekker seg ofte langt ut av blomsterkronen, og er omkranset av åtte pollenbærere. Mange arter har skarpt røde begerblad og lilla kronblad, farger som tiltrekker seg kolibrier som bestøver plantene. Men fargene kan variere fra hvitt til mørkerødt, blålilla og oransje. Noen få har gultoner, og nyere hybrider har fått farven hvitt i forskjellige kombinasjoner. Fruktene er 5-25 mm lange, rødgrønne, dyprøde eller dyp lilla spiselige bær som inneholder mengder av svært små frø.
Fuksia krever lite stell og trives overalt, både i sol og på skyggefulle steder. De trives aller best i vandrende skygge, dvs. i litt sol og litt skygge jevnt fordelt mellom dag og ettermiddag. Planten slutter å vokse hvis det blir varmere enn 24 grader. Den trenger rikelig med vann.
Planten vokser fort og trenger gjerne å skifte pottestørrelse 3-4 ganger i løpet av en sesong. Fuksia trives med løs kvalitetsjord og gjerne hønsegjødsel med en gang veksten er i gang.
Visne blomster bør knipes av slik at planten blomstrer hele sommeren. Planten må oppbevares frostfritt. Hvis planten utsettes for kuldegrader er skadene uopprettelige.
Klippes om våren.
De får stå i fred for brunskogsnegler.
Fuksia eller tårer (Fuchsia) er en slekt, hovedsakelig busker, som tilhører nattlysfamilien. Gruppen ble identifisert av Charles Plumier på slutten av det 17. århundre, og fikk navn etter den tyske botanikeren Leonhart Fuchs i 1753 av Carl von Linné. I norsk dagligtale kalles de ofte Kristi blodsdråpe, tåre, eller man bruker det vitenskapelige navnet Fuchsia. De fleste kultivarene er hybrider, og det finnes tusenvis av dem. Disse formeres med stiklinger, ettersom de ikke faller ekte fra frø.
Planten vurderes som lite giftig/ ufarlig av Helsedirektoratet.
Fuksja, ułanka (Fuchsia L.) – rodzaj roślin z rodziny wiesiołkowatych (Onagraceae), obejmujący ok. 100 gatunków pochodzących głównie z Ameryki Środkowej i Południowej (tylko 4 gatunki pochodzą z Nowej Zelandii)[2]. Nazwa Fuchsia została nadana w XVII wieku przez Charlesa Plumiera dla upamiętnienia niemieckiego botanika Leonharta Fuchsa (1501-1566). Gatunkiem typowym jest Fuchsia triphylla L.[3]
Rodzaj należący do podrodziny Onagroideae, rodziny wiesiołkowatych (Onagraceae Juss.), która wraz z siostrzaną grupą krwawnicowatych (Lythraceae) wchodzi w skład rzędu mirtowców (Myrtales). Rząd należy do kladu różowych (rosids) i w jego obrębie jest kladem siostrzanym bodziszkowców[1].
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa różowe (Rosidae Takht.), nadrząd Myrtanae Takht., rząd mirtowce (Myrtales Rchb.), podrząd Onagrineae Rchb., rodzina wiesiołkowate (Onagraceae Juss.), podrodzina Fuchsioideae Beilschm., plemię Fuchsieae DC., podplemię Fuchsiinae (DC.) Meisn., rodzaj fuksja (Fuchsia L.)[4].
Fuksja, ułanka (Fuchsia L.) – rodzaj roślin z rodziny wiesiołkowatych (Onagraceae), obejmujący ok. 100 gatunków pochodzących głównie z Ameryki Środkowej i Południowej (tylko 4 gatunki pochodzą z Nowej Zelandii). Nazwa Fuchsia została nadana w XVII wieku przez Charlesa Plumiera dla upamiętnienia niemieckiego botanika Leonharta Fuchsa (1501-1566). Gatunkiem typowym jest Fuchsia triphylla L.
Fuchsiasläktet (Fuchsia)[1][2] är ett släkte i familjen dunörtsväxter,[1] med omkring 100 arter. Släktet är uppkallat efter den tyske botanikern Leonhart Fuchs.
De flesta av fuchsiasläktets arter kommer ursprungligen från Sydamerika. Några kommer från Nya Zeeland, Tahiti och Centralamerika. En art, scharlakansfuchsia, växer ända nere på Eldslandet i Sydamerikas sydligaste del. Där är klimatet kallt, men de flesta övriga arter lever i tropiskt eller subtropiskt klimat.
Scharlakasfuchsian har som prydnadsväxt importerats till Irland, där den spridit sig i stor omfattning och nu förekommer vilt växande över hela ön.[3]
De flesta Fuchsia-arterna är buskar som blir mellan 2 decimeter och 4 meter höga. Nya Zeelands enda inhemska fuchsia, kotukutuku (Fuchsia excorticata), är ett träd som kan bli mellan 12 och 15 meter högt. Det finns både lövfällande och städsegröna fuchsior.
Blommorna är hängande och kjolliknande. De har fyra långa, smala foderblad och fyra kortare, bredare kronblad. Hos många arter är foderbladen klarröda och kronbladen lila, vilket är färger som lockar de kolibrier som pollinerar dem. Blomfärgen varierar dock beroende på art och kan vara vit, mörkröd, blålila, orange och fuchsia; en färg som påminner om magenta och har fått sitt namn efter fuchsian. Några få arter har gul blomfärg. Frukten är ett litet, 5–25 millimeter långt bär som är ätligt. Bärets färg är mörkt rödgrön till röd. Frukten innehåller ett otal mycket små frön.
Fuchsior är omtyckta prydnadsväxter. De flesta arter är inte frosttåliga, men i exempelvis Sverige trivs de bra utomhus under sommaren. Det finns tusentals hybrider och det är dessa som vanligen odlas som prydnadsväxter. Hybrider kan ha fler kronblad än arterna. Fuchsiahybrider måste förökas med sticklingar eftersom deras frön inte ger sortäkta avkommor.
.jpg)
Wikimedia Commons har media som rör Fuchsiasläktet.
Wikispecies har information om Fuchsiasläktet.
Fuchsiasläktet (Fuchsia) är ett släkte i familjen dunörtsväxter, med omkring 100 arter. Släktet är uppkallat efter den tyske botanikern Leonhart Fuchs.
Küpe çiçeği, küpe çiçeğigiller (Onagraceae) familyasından Fuchsia cinsini oluşturan 100 türü bulunan bitki cinsidir. Büyük bölümünün anayurdu Amerika'nın tropikal bölgeleridir. Kırmızı, mor, pembe, beyaz renkte çiçekler açarlar.
Küpe çiçeği, küpe gibi sarkık çiçekleri olan bir süs bitkisidir. Nemli, gölgelik yerlerde yetişir. Anayurdu Meksika’nın yüksek dağları, Güney Amerika ile Yeni Zelanda adasıdır. Çoğu küpe çiçeği kırmızı, pembe, mor ve beyaz çiçek açar. Avrupalılar küpe çiçeğini ilk olarak Güney Amerika İspanyol sömürgesi Yeni Grenada’da görmüşler, önce İngiltere’ye sonra da 1830’a doğru Fransa‘ya getirmişlerdir. Çiçek kısa zamanda yayılmış, parklarda, bahçelerde, evlerde yetiştirilmeye başlanmıştır. Küpe çiçeği gölgelik ve rüzgarsız yerleri sever, çiçekleri uzunca bir zaman dökülmeden kalır.
Küpe çiçeği kuytu ve nispeten gölge yerlerden hoşlanır. Suyu sever. Fide ekildiği zaman ince çubuklardan destek yapılırsa biçimli büyür. Askılı saksılara da dikilebilir. Bu durumda pek zarif bir şekilde sarkacak ve destek istemeyecektir. Havalar soğumaya başlayınca içeri alınır. Camekanlı bir balkon, bitkinin kışı sağlıkla geçirmesine yetecektir. Kış sonuna doğru bitki derince budanır ve saksı değiştirilir. Çelikleri ayrı saksılara dikilerek yeni bitkiler elde edilebilir.
Küpe çiçeği, küpe çiçeğigiller (Onagraceae) familyasından Fuchsia cinsini oluşturan 100 türü bulunan bitki cinsidir. Büyük bölümünün anayurdu Amerika'nın tropikal bölgeleridir. Kırmızı, mor, pembe, beyaz renkte çiçekler açarlar.
Фуксія (лат. Fúchsia) — рід багаторічних рослин родини Онагрові (Onagraceae). Батьківщина фуксії - Центральна та Південна Америка, Нова Зеландія. Це вічнозелені чагарники, яких у природі налічується близько 100 видів. Типовим видом є Fuchsia triphylla L.[1].
Багато видів культивуються як декоративні рослини, виведено велику кількість сортів.
Фуксія була відкрита французьким ученим Шарлем Плюм'є, автором багатьох наукових праць, письменником, художником і людиною, удостоєним почесного звання «ботанік короля».
У 1696 році під час своєї третьої експедиції до Вест-Індії біля нинішньої столиці Домініканської республіки Санто-Домінго Шарль Плюм'є виявив нову рослину. Він назвав її на честь німецького ботаніка та медика Леонарта фон Фукса (1501-1566)[2][3], одного з «батьків ботаніки». Повна назва латинською звучала так: Fuchsia Triphylla Flore Coccinea.
Пізніше цю назву використав Карл Лінней. Оскільки вихідним пунктом ботанічної номенклатури встановлений 1753, Лінней формально вважається автором ботанічної назви цього роду.
Деревце або чагарник, з гнучкими гілками, покритими невеликими зеленими або злегка червонуватими листками. Листки супротивні овально-ланцетовидної форми, 4-5 см завдовжки, загострені на кінці та злегка зубчасті по краю. Цвіте рясно та довго. Квітки фуксії бувають різного забарвлення, прості або махрові. Квітка складається з двох частин: з яскраво забарвленої чашечки та трубчастого віночка з відігнутими пелюстками. Пелюстки коротші, ніж чашелистки, тичинки довші, ніж чашечка. Після цвітіння утворюється плід.
Фуксії світлолюбні. Температура вирощування - помірна або прохолодна, при температурі вище 18-20 °C фуксія може скинути квіти та листя і навіть загинути. Взимку рослини утримують при температурі 6-10 ° С. Полив влітку рясний, ґрунт повинен бути вологим, рослину потрібно періодично обприскувати. Взимку полив помірний. Пересаджувати фуксії необхідно щорічно навесні. Ґрунт - 3 частини глинисто-дернової та 2 частини торфяної землі з додаванням 1 частини піску.
Пошкоджується тлею, білокрилкою, павутинним кліщем, сірою гниллю та іржею.
Навесні пагони обрізають на третину довжини: зрізані пагони використовують як живці. Можна вирощувати також з насіння, але при цьому способі немає гарантії збереження всіх ознак материнської рослини[4].
Рід Фуксія нараховує більш як сто видів, серед них:
Фуксія (лат. Fúchsia) — рід багаторічних рослин родини Онагрові (Onagraceae). Батьківщина фуксії - Центральна та Південна Америка, Нова Зеландія. Це вічнозелені чагарники, яких у природі налічується близько 100 видів. Типовим видом є Fuchsia triphylla L..
Багато видів культивуються як декоративні рослини, виведено велику кількість сортів.
Hoa lồng đèn hay hoa đăng, (danh pháp khoa học: Fuchsia ) có tên khác ở Mỹ là hoa bông tai công nương (Lady's ear drops) là một chi có khoảng 100 loài hoa. Fuchsia thuộc Họ Anh thảo chiều (onagraceae). Đa số các loài phát xuất từ vùng rừng núi của Trung- và Nam Mỹ. Một số ít loài có nguồn gốc từ Tahiti và Tân Tây Lan.
Chi này được đặt tên theo bác sĩ và cũng là nhà nghiên cứu thực vật Leonhart Fuchs, mà sống trong thế kỷ 16.
Nhiệt độ thích hợp cho cây tăng trưởng là 20-26⁰C. Dưới 15⁰C hay trên 30⁰C là cây mọc yếu.
Hoa lồng đèn hay hoa đăng, (danh pháp khoa học: Fuchsia ) có tên khác ở Mỹ là hoa bông tai công nương (Lady's ear drops) là một chi có khoảng 100 loài hoa. Fuchsia thuộc Họ Anh thảo chiều (onagraceae). Đa số các loài phát xuất từ vùng rừng núi của Trung- và Nam Mỹ. Một số ít loài có nguồn gốc từ Tahiti và Tân Tây Lan.
Chi này được đặt tên theo bác sĩ và cũng là nhà nghiên cứu thực vật Leonhart Fuchs, mà sống trong thế kỷ 16.
Fuchsia L. (1753)
Фу́ксия (лат. Fúchsia) — род многолетних растений семейства Кипрейные (Onagraceae). Родина фуксии — Центральная и Южная Америка, Новая Зеландия. Это вечнозелёные кустарники, которых в природе насчитывается около 100 видов.
Многие виды культивируются как декоративные растения, выведено множество сортов. Народное название - цыганские серёжки.
Фуксия была открыта французским учёным Шарлем Плюмье, автором множества научных трудов, писателем, художником и человеком, удостоенным почётного звания «ботаник короля».
В 1696 году во время своей третьей экспедиции в Вест-Индию возле нынешней столицы Доминиканской республики Санто-Доминго Шарль Плюмье обнаружил новое растение. Он назвал его в честь немецкого ботаника и медика Леонарта фон Фукса (1501—1566), одного из «отцов ботаники». Полное название на латинском звучало так: Fuchsia Triphylla Flore Coccinea.
Позже это название использовал Карл Линней. Поскольку исходным пунктом ботанической номенклатуры установлен 1753 год, Линней формально считается автором ботанического названия этого рода.
Деревце или кустарник, с гибкими ветвями, покрытыми небольшими зелёными или слегка красноватыми листьями. Листья супротивные овально-ланцетной формы, 4-5 см длиной, заострённые на конце и слегка зубчатые по краю. Цветёт обильно и долго. Цветки фуксии бывают разной окраски, простые или махровые. Цветок состоит из двух частей: из венчиковидной яркой чашечки и трубчатого венчика с отогнутыми листьями. Лепестки короче, чем лопасти чашечки, тычинки более длинные, чем чашечка. После цветения образуется плод— ягода, съедобная[2].
Фуксии светолюбивы. Температура содержания — умеренная или прохладная, при температуре выше 18—20 °C фуксия может сбросить цветки и листья и даже погибнуть. Зимой растения содержат при температуре 6—10° С. Полив летом обильный, почва должна быть влажная, растение нужно периодически опрыскивать. Зимой полив умеренный. Пересаживать фуксии необходимо ежегодно весной. Почва — 3 части глинисто-дерновой и 2 части торфяной земли с добавлением 1 части песка.
Повреждается тлёй, белокрылкой, паутинным клещом, серой гнилью и ржавчиной.
Весной побеги обрезают на треть длины: срезанные побеги используют на черенки. Можно выращивать также из семян, но при этом способе нет гарантии сохранения всех признаков материнского растения[3].
По информации базы данных The Plant List, род включает 113 видов[4]:
Фу́ксия (лат. Fúchsia) — род многолетних растений семейства Кипрейные (Onagraceae). Родина фуксии — Центральная и Южная Америка, Новая Зеландия. Это вечнозелёные кустарники, которых в природе насчитывается около 100 видов.
Многие виды культивируются как декоративные растения, выведено множество сортов. Народное название - цыганские серёжки.
本文介紹的是柳葉菜科植物。關於又名「倒掛金鐘」的杜鵑花科植物，請見「吊鐘」。超過100種，見列表
倒挂金钟屬（学名：Fuchsia），俗称倒挂金钟，又称灯笼海棠或吊钟海棠，是开花植物桃金娘目柳叶菜科的一个属，通常是灌木，倒挂金钟是由法國植物學家查尔斯·帕鲁密尔（Charles Plumier）在17世纪晚期发现的，并以德国植物学家萊昂哈特·福克斯（Leonhart Fuchs）的名字命名。「Fuchsia」也是迪士尼荷蘭電影《魔法小女巫》（荷蘭語：Foeksia de Miniheks）女主角「小霞」（荷蘭語：Foeksia）的名字來源。
短筒倒掛金鐘
日本倒挂金钟
Fuchsia regia
Fuchsia boliviana
Fuchsia sp. 双层花瓣的花（比标准种的花瓣多）
Fuchsia x hybrida，花
Fuchsia x hybrida花，拍摄於加拿大
Fuchsia 'Moonglow'花，拍摄於加利福尼亚州，2004年。
倒挂金钟屬（学名：Fuchsia），俗称倒挂金钟，又称灯笼海棠或吊钟海棠，是开花植物桃金娘目柳叶菜科的一个属，通常是灌木，倒挂金钟是由法國植物學家查尔斯·帕鲁密尔（Charles Plumier）在17世纪晚期发现的，并以德国植物学家萊昂哈特·福克斯（Leonhart Fuchs）的名字命名。「Fuchsia」也是迪士尼荷蘭電影《魔法小女巫》（荷蘭語：Foeksia de Miniheks）女主角「小霞」（荷蘭語：Foeksia）的名字來源。
この項目では、アカバナ科の植物について説明しています。その他の用法については「Fuchsia (曖昧さ回避)」をご覧ください。 
フクシア (Fuchsia ラテン語発音: [ˈfʊk.si.a] フクスィア) はアカバナ科の低木で、花が美しいので鉢植えなどでよく栽培される。日本では訛ってホクシャなどとも呼ばれる。フランス語ではフュシャ、フュクスャ (fuchsia [fy.ʃja, fyk.sja])、スペイン語ではフクスャ (fucsia [fuk.sja])、ドイツ語ではフクスィエ (Fuchsie [ˈfʊksiə])、英語ではフューシャ (fuchsia [ˈfjuːʃə])、ハンガリー語ではフクスィア (fukszia [ˈfuksiɒ])、フィンランド語ではヴェレンピサラト (verenpisarat [ˈveremˌpisɑrɑt])、エスペラント語ではフクスィーオ (fuksio [fukˈsiːo])。
フクシアは属名（ドイツの植物学者レオンハルト・フックスにちなむ）で、100種ほどの原種からなる。栽培品種も雑種起源のものを中心にして多種多様である。南米（一部は中米やポリネシア）の熱帯・亜熱帯原産で、小低木が多いが、中には高さ10m以上の高木になるもの（ニュージーランド産Fuchsia excorticata）もある。
温室で栽培されるものもあるが、耐寒性のあるものはイギリスなどでも戸外で栽培され非常にポピュラーである。茎がしだれ花が下向きに咲くものが多いので、吊り鉢に植えて高い所に飾ることが多い。
原産地ではおもにハチドリによって送粉される。果実は1cm前後の液果で暗赤色に熟し、細かい種子を多数含み、食べられる。
細長いがくと幅広い花弁が4枚ずつあって、がくが鮮紅色で花弁が紫のものなど、様々な色のものがあり、フクシアの名を冠した色名（フクシャ）がある。
フクシアの一種であるフクシア・トリフィラの鉢植え。
フクシアの一種であるフクシア・マイクロフィラ。
フクシア (Fuchsia ラテン語発音: [ˈfʊk.si.a] フクスィア) はアカバナ科の低木で、花が美しいので鉢植えなどでよく栽培される。日本では訛ってホクシャなどとも呼ばれる。フランス語ではフュシャ、フュクスャ (fuchsia [fy.ʃja, fyk.sja])、スペイン語ではフクスャ (fucsia [fuk.sja])、ドイツ語ではフクスィエ (Fuchsie [ˈfʊksiə])、英語ではフューシャ (fuchsia [ˈfjuːʃə])、ハンガリー語ではフクスィア (fukszia [ˈfuksiɒ])、フィンランド語ではヴェレンピサラト (verenpisarat [ˈveremˌpisɑrɑt])、エスペラント語ではフクスィーオ (fuksio [fukˈsiːo])。
フクシアは属名（ドイツの植物学者レオンハルト・フックスにちなむ）で、100種ほどの原種からなる。栽培品種も雑種起源のものを中心にして多種多様である。南米（一部は中米やポリネシア）の熱帯・亜熱帯原産で、小低木が多いが、中には高さ10m以上の高木になるもの（ニュージーランド産Fuchsia excorticata）もある。
温室で栽培されるものもあるが、耐寒性のあるものはイギリスなどでも戸外で栽培され非常にポピュラーである。茎がしだれ花が下向きに咲くものが多いので、吊り鉢に植えて高い所に飾ることが多い。
原産地ではおもにハチドリによって送粉される。果実は1cm前後の液果で暗赤色に熟し、細かい種子を多数含み、食べられる。
細長いがくと幅広い花弁が4枚ずつあって、がくが鮮紅色で花弁が紫のものなど、様々な色のものがあり、フクシアの名を冠した色名（フクシャ）がある。
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
