Kort portret Frank Vanhecke

Frank Vanhecke was twaalf jaar lang voorzitter van het Vlaams Blok/Vlaams Belang en maakte de op- en neergang van de extreem-rechtse partij van op de eerste rij mee.
 
Meningsverschillen over de strategie van de partij vervreemden Vanhecke en zijn latere vrouw Marie-Rose Morel van de andere partijkopstukken Filip Dewinter en Gerolf Annemans.
 
Vanhecke (52) kan beschouwd worden als een kind van het Vlaams Blok. Gehard als "straatvechter" in de rechtse Vlaams-nationalistische studentenverenigingen als VNJ sluit de Bruggeling en jeugdvriend van Filip Dewinter zich na "het verraad" van het Egmontpact aan bij de Vlaams Nationale Partij, die al snel opging in het Vlaams Blok.
 
Anders dan Annemans en Dewinter werkte Vanhecke in de beginjaren vooral in de coulissen. Vanaf 1988 zetelt hij in het partijbestuur, waar hij het communicatiebeleid voor zich neemt. Later gaat hij in het Europees Parlement werken bij partijstichter Karel Dillen. Wanneer deze "voorzitter voor het leven" in 1996 de fakkel doorgeeft, reageert de buitenwereld verbaasd: niet Dewinter of Annemans maar Vanhecke wordt de nieuwe voorzitter van het Vlaams Blok.
 
Met harde uithalen naar migranten wint de partij verkiezing na verkiezing. Vanhecke triomfeert als zijn partij ondanks, of dankzij, een veroordeling voor racisme in 2004 de grootste partij wordt bij de Vlaamse verkiezingen. Het Vlaams Blok haalt dan bijna een kwart van de stemmen, maar moest zich door de veroordeling omdopen in Vlaams Belang.
 
In die vernieuwde partij woedt al snel een discussie tussen nieuwkomers en oudgedienden over de te volgen strategie. Verruimers als Marie-Rose Morel, die in Vanhecke een medestander vindt, staan voor een softer imago, terwijl hardliners als Dewinter zweren bij de oude recepten. De discussie slaat een bres in het triumviraat Dewinter-Annemans-Vanhecke en die raakt nooit meer gedicht.

Morel
In 2008 houdt Vanhecke er mee op als voorzitter. Hij staat zijn plaats af aan Bruno Valkeniers, een Vlaamsgezinde havenbaas die enkele jaren eerder tot de partij was toegetreden. Vanhecke plooit zich terug op zijn mandaat in het Europees Parlement, waar hij sinds 1994 zetelde. Zijn vriendin Marie-Rose Morel raakt ook op een zijspoor en heeft bovendien af te rekenen met een hevige kanker, die haar later fataal zou worden.

Terwijl mensen als Karim Van Overmeire en Bruno Stevenheydens uit protest met de partijkoers ontgoocheld het Vlaams Belang de rug toekeren, hult Frank Vanhecke zich in stilzwijgen. Hij blijft echter lid van de partij, om "de Antwerpse gemeenteraadsfractie" het plezier van zijn vertrek niet te gunnen, zo geeft hij vandaag op zijn blog toe.
 
In zijn blog stelt hij zijn opvolger Bruno Valkeniers een ultimatum. Indien de partij tegen de Vlaamse feestdag 11 juli het ontslag van de dissidente Gentse Belfortgroep van veteraan Francis Van den Eynde niet ongedaan maakt, levert hij zijn lidmaatschap en zijn erevoorzitterschap in. Valkeniers laat weten niet op het ultimatum te zullen ingaan. (belga/mvdb)