Scheidend succescoach Sjoerd van der Coelen van Wittenhorst hoopt op kans in betaald voetbal: ‘Enkel veilige keuzes brengen niet veel’

Dominique Janssen is redelijk prominent vertegenwoordigd deze avond. Aan de muur in de kantine van Wittenhorst hangt een shirt van de Limburgse verdedigster en verderop is ze op de televisie te zien, waar ze met het Nederlands elftal een huzarenstukje levert tegen België.

„Toen ik trainer was van de B-jeugd, heb ik haar nog even onder mijn hoede gehad”, vertelt Sjoerd van der Coelen. „En in november van datzelfde jaar, het was in 2009, werd ik plots gevraagd of ik het stokje wilde overnemen van de weggestuurde hoofdtrainer van het eerste elftal. We stonden stijf onderaan en zijn uiteindelijk als vierde geëindigd.”

Opmars

Het bestuur van Wittenhorst kiest desondanks om met een ervarener trainer het volgende seizoen in te gaan. Op dat moment baalt de dan 29-jarige Van der Coelen. Nu, veertien jaar later, is het misschien ook maar goed geweest, zegt hij. „Nu heb ik nog mijn trainersdiploma (TC1) gehaald en ben ik docent geworden bij de KNVB, dat had ik dan waarschijnlijk niet gedaan. Als je eenmaal ergens coach wordt, blijf je er vaak inzitten.”

Lees ook: Wittenhorst wéér onderuit: ‘We hadden een punt verdiend’

Via SVEB, Volharding en Venlosche Boys keert hij drie jaar geleden alsnog terug in Horst en laat Van der Coelen zien dat de opmars onder zijn leiding destijds geen toeval was. Hij stuwt Wittenhorst omhoog, met een kampioenschap in de eerste klasse als hoogtepunt. Zelf wordt hij verkozen tot trainer van het jaar in Zuid II.

Gouden huwelijk

Een gouden huwelijk dat aan het einde van dit seizoen strandt. Van der Coelen maakte bekend te stoppen, na drie jaar toe te zijn aan een nieuwe uitdaging. „Ik heb mezelf afgevraagd in hoeverre ik het team ook in een vierde jaar kan doorontwikkelen. Ik geloof erg in blijven prikkelen, verrassen en scherp houden. En ik heb ook persoonlijke ambities. Waar ik in het verleden weleens keuzes uit de weg ging of op twee sporen wedde, heb ik nu heel bewust voor mezelf gekozen. Ik neem hiermee een klein risico, maar enkel veilige keuzes brengen je meestal ook niet zoveel.”

Het helpt dat hij inmiddels een behoorlijke naam heeft opgebouwd in het amateurvoetbal. „En ik hoef niet te wachten tot ik benaderd word hè, dan wordt het dunnetjes. Ik kan ook zelf interesse tonen. Ik hoop dat er iets mooi voorbijkomt, op dit niveau of een stapje hoger. De ambitie om in het betaalde voetbal te werken is er ook nog altijd, als assistent bijvoorbeeld. Je moet alleen een keer een voet tussen de deur krijgen. Een kans krijgen. Ik heb tegen mijn huidige bazin gezegd: ‘als ik van mijn hobby mijn beroep kan maken, bel ik je nog één keer: om te zeggen waar de leaseauto staat en m’n laptop ligt, dan ben ik weg’.”

Roerige periode

Met Wittenhorst in de vierde divisie kent Van der Coelen nu voor het eerst een langere periode met serieuze tegenslag. De laatste zege dateert van ruim twee maanden geleden. De voortvarende start is deels tenietgedaan. „Toen we na vijf duels ergens bovenin stonden, heb ik tegen de jongens gezegd: besef dat er ook een mindere fase komt. Vergeet niet dat tegenstanders structureel vier of vijf kwalitatief betere spelers hebben op dit niveau.” Van der Coelen laat zich niet van de wijs brengen. „Ik geloof er heel erg in dat je moet vasthouden aan de ingezette lijn. Natuurlijk moet je af en toe een beetje meebuigen, maar ik ga niet opeens heel andere dingen doen.”

Hij profiteert als trainer van de leiderschapstrainingen die hij in z’n dagelijkse werk geeft. „Het zorgt ervoor dat ik me erg bewust ben van mijn eigen handelen. Ik vind het ook interessant om te zien hoe jongens reageren als het even niet zo lekker loopt. Niet alleen in voetbalgedrag, maar in het algemeen. Wie neemt nu de leiding? Wie wordt er stiller? Het is wisselend hoe ze ermee omgaan, maar gelukkig ken ik de jongens al goed.”

Hij is ervan overtuigd dat het tij vanzelf keert. „Als trainer, en dat is misschien wel het moeilijkste van ons vak, moet je uit de emotie stappen en sec kijken naar wat er nou eigenlijk gebeurt. Als we nu niet goed verdedigen of geen kansen creëren, dan moet er iets veranderen, maar dat is het niet. Juist in deze roerige periodes is het mijn taak om vertrouwen, houvast en duidelijkheid te geven. En ik godver heus weleens, maar we moeten ook niet vergeten dat deze manier van voetballen ons twee jaar succes heeft gebracht. Alleen spelen we nu op een iets hoger niveau.”

Lees ook: Trainers Wittenhorst, Venlosche Boys en MVC’19 over vele blessures; ‘Er zijn spelers die weigeren op kunstmatige ondergrond te voetballen’

Derby

Zondag wacht de Noord-Limburgse derby tegen Venray, de club uit zijn woonplaats. Hij woont op pakweg tweehonderd meter van het Venrayse sportpark en beleefde er als speler – een slimme middenvelder met veel loopvermogen – zijn beste periode. Zeven jaar speelde hij in het eerste van Venray, met het kampioenschap in de tweede klasse als hoogtepunt. Twee van zijn beste vrienden zitten tegenwoordig in het bestuur van de club.

„Er wordt al driftig over en weer geappt. En de spelers kennen elkaar vaak ook goed. Het leeft heel erg. Dit zijn mooie weken, richting zo’n derby. Venray is van oudsher toch de grote club, dat stralen ze ook uit, en wij als Wittenhorst willen ons daarmee meten, daartegenaan boksen. Het zal op het scherp van de snede gaan, dat verwacht ik tenminste wel van mijn jongens.”