Wat vinden vrouwen erotisch? Een kijkje achter de schermen bij luisterserie Oorgasme

De schrijfsters van de Oorgasme-serie winden er geen doekjes om. Met titels als Pak me, Wet pussy en Dunne muren wordt de essentie van hun verhaal al snel duidelijk. Ze vermoeien je niet met langdradige beschrijvingen of onnodige complexiteiten: binnen enkele minuten zit je midden in een seksscène. Op 21 juni kwam het tweede seizoen van de serie uit op audioboek-streamingdienst StoryTel. 

De verhalen zijn gebaseerd op onderzoek van Linda.meiden. Het tijdschrift vroeg lezeressen naar hun erotische ervaringen en fantasieën. Orgies, trio’s, mannen in uniform en lesbische seks kwamen naar voren. Opvallend: ook onze minister voor volkshuisvesting en ruimtelijke ordening, Hugo de Jonge, doet het goed in de seksdromen van sommige jonge vrouwen. Maar bovenal moet de focus in erotica voor vrouwen liggen op het genot van de vrouw. Dat klinkt logisch, maar – zo zeggen de maaksters – dat gebeurt niet in ‘gewone’ porno.

Porno is voor mannen

“Wat ik lastig vind aan porno, is dat het nog altijd vooral op de mannenblik gericht is,” vertelt schrijfster Tatjana Almuli. Ze droeg drie erotische verhalen bij aan de serie, waaronder De bruiloft afterparty en Geheime date. “Overdreven gekreun, onrealistische standjes – ga maar door. Daar raak ik door afgeleid. Dat is niet fijn als je op zoek bent naar erotische prikkeling.” 

Ook houdt pornografie volgens haar een onrealistisch schoonheidsideaal in stand. “Het zijn nog steeds overwegend jonge, dunne, meisjes met een zogenaamde ‘pornokut’. Het is moeilijk voor de gemiddelde vrouw om zich daarin te herkennen.” Daarom geeft Almuli in haar verhalen zo min mogelijk aandacht aan het uiterlijk. “Het is veel interessanter om bezig te zijn met wat zich binnen een lichaam afspeelt. De opwinding, de sensaties: zowel tijdens de seks als in de aanloop ernaartoe.” Het audioformat van de verhalen helpt daarbij, denkt ze. “Zo kun je je als luisteraar volledig focussen op het moment.” 

Volgens schrijfster en journalist Milou Deelen is er vooral veel terrein te winnen op het gebied van lesbische seks. “Lesbische porno is over het algemeen zó onrealistisch. Je ziet gelijk dat het niet voor of door vrouwen, maar voor en door mannen gemaakt is. Het is belangrijk voor mij als biseksuele vrouw dat er meer realistische representatie komt.” In haar verhalen komt dan ook veel seks tussen queer vrouwen voor.

Een goede seksscène schrijven

Een seksscène moet realistisch en innemend zijn, vinden de vrouwen. Maar hoe schrijf je dat? Almuli: “Ik probeer weg te blijven bij clichés. Dus niet van die basale beschrijvingen van geslachtsdelen: hoe hard een pik is en hoe nat een kut. ‘Technische’ details zijn niet zo boeiend. Het gaat om de sfeer, de relaties, het vuur.”

Ook is het volgens Almuli belangrijk om bij het schrijven van erotische verhalen niet te veel afstand te nemen van jezelf. “Ik blijf dicht bij mezelf, bij wat ik opwindende ideeën vindt. Je moet volledig op durven gaan in je fantasie, alle remmen los. Alleen dan krijg je een uniek en persoonlijk verhaal. Dat maakt een seksscène goed. En geil.” Makkelijk is dat niet altijd. “Ik was net klaar met de afronding van een ander boek. Ik weet nog dat ik echt een switch moest maken. Dat vond ik lastig. Het lukte me eerst niet om helemaal ‘vrij’ te komen.”

Deelen had minder moeite om erin te komen. “Ik ging gewoon zitten en ik dacht, waar zal ik eens over gaan schrijven? Ik zat vol ideeën. Maar het helpt natuurlijk dat ik als journalist ook veel over seks schrijf.” Vorige maand bracht ze het boek Hoe doen we het? uit,  waarin ze in gesprek gaat met vrouwen over hun sekservaringen. “Daaruit bleek ook dat vrouwen nog steeds achtergesteld worden in de slaapkamer.” Wat dat betreft lopen de thema’s mooi in elkaar over. “Consent en het vrouwelijk orgasme, bijvoorbeeld. Dat kwam ook veel voor in mijn boek.” 

Het viel haar tijdens het schrijven op hoe makkelijk het is om wederzijdse instemming aan een seksscène toe te voegen. “Het zijn letterlijk drie woorden: “wil je dit?” Helemaal geen mood-killer. Gek dat het nu pas een beetje normaal begint te worden om dat in seksscènes mee te nemen.” Dat betekent niet dat het er in erotica voor vrouwen alleen maar ‘zacht en romantisch’ aan toe gaat. “Je kan hele vrouwvriendelijke, harde seks hebben.” Wel moet het realistisch. “Ik liet niet iedereen klaarkomen. Dat hoeft ook niet altijd, seks is veel breder dan een orgasme.”

Inspiratie

Inspiratie halen ze vooral uit hun eigen levens. Almuli: “Ik gebruik mijn eigen ervaringen, zo heb ik een gefictionaliseerde versie geschreven van een ervaring met een voormalige lover. Ik neem ook de verhalen van mensen uit mijn omgeving mee. Ik vind seks een interessant onderwerp, dus ik praat er veel over.” 

Milou: “Het schrijven bracht mij terug in opwindende momenten uit mijn eigen seksleven. Een van mijn verhalen gaat over een meisje dat met een stel gaat daten. Dat was gebaseerd op mijn eigen sekservaringen met een koppel. Later heb ik het verhaal ook met hen gedeeld, en ze waren erg enthousiast.” 

Externe inspiratiebronnen zijn muziek en verhalen van andere vrouwelijke auteurs. “Ik heb de korte verhalenbundel Delta of Venus van Anais Nin meerdere keren gelezen,” vertelt Almuli. “Zij schrijft op een hele intellectuele, poëtische manier over seks. Dat vind ik erg opwindend.” De hoofdpersonages uit Deelens verhalen luisteren opvallend graag naar de muziek van zangeres Merol. “Zij is een coole inspiratie voor mij. In haar muziek is ze heel open over seks, waar ze vanuit een vrouwelijk perspectief naar kijkt. Dat zie je niet zo vaak.”

Twee maten

Als het gaat om seksualiteit in literatuur is er sprake van een dubbele moraal, vinden Almuli en Deelen. “Mannelijke schrijvers zetten vaak een eenzijdig beeld neer van vrouwelijke seksualiteit,” zegt Deelen. “En,” voegt Almuli toe: “als je als vrouw literair serieus genomen wilt worden, moet je niet te veel over ‘huiselijke’ of persoonlijke dingen schrijven. Daar valt seks ook onder. Je wordt dan snel weggezet als ‘een vrouwelijke schrijver’. Het werk van vrouwen die vanuit een vrouwelijk perspectief over seks schrijven, wordt gezien als pulp. En dat terwijl mannen die – soms haast obsessief, lijkt het – over seks schrijven, gelauwerd worden om hun literaire talent.”

Deelen beaamt dit. “Ik schrijf als journalist veel over seks, dat vind ik ook belangrijk. Maar ik schrijf ook over andere dingen: politiek, mentale gezondheid en identiteit. Allerlei verschillende thema’s. Toch sta ik bekend als ‘die vrouw die over seks schrijft’. Dat vind ik soms jammer. Als ik een man was geweest, was dat sowieso anders geweest.”

Almuli: “Dat maatschappelijke oordeel ervaren vrouwen denk ik meer dan mannen. We zijn grootgebracht met het idee dat seks iets is waar vooral vrouwen maar niet al te open over moeten zijn. Dat schud je niet makkelijk van je af. Het kostte mij tijd, maar toen ik er eenmaal in kwam, voelde het heel bevrijdend. Als schrijver, maar ook voor mij als mens, als seksueel wezen. Het was fijn om te ervaren dat er ruimte is, dat dit ook gehoord en gelezen mag worden.”

Deelen: “Ik hoop dat mannen dit ook gaan luisteren, want zij kunnen er ook veel van leren”.

Lees ook:

Nepporno en virtuele verkrachting: steeds meer digitaal seksueel geweld tegen vrouwen

Er zijn steeds meer manieren om virtueel seksuele misdaden te plegen, zoals via neppe deepfake-porno of aanranding in virtual reality. Eerst waren vooral bekende vrouwen het slachtoffer. Inmiddels kan het iedereen overkomen.