[فعل]

bezweifeln

/bəˈʦvaɪ̯fl̩n/

فعل گذرا

[گذشته: bezweifelte] [گذشته: bezweifelte] [گذشته کامل: bezweifelt] [فعل کمکی: haben ]

1 شک کردن تردید داشتن

1.Ich bezweifle, dass er für die Arbeit kräftig genug ist.

1. من تردید دارم که او به اندازه کافی برای کار نیرومند باشد.
2.Ich bezweifle, dass er recht hat.

2. من شک دارم که او حق داشته باشد.